Eğer candan sever isen sen beni
Eğlen uçup gitme der güle bülbül
Senin mekânın benim kalbim evidir
Vücudum şehrine kona der bülbül
Konarsan güle kon dikene konma
Sakın eski düşman dost olur sanma
Rakipten korkup ta sen geri durma
Düşmanın kastı cana der bülbül
Bülbül gibi daldan dala sektiğim
Kahrı hoş eyleyip cevrin çektiğim
Veresin bekleyip ikrar güttüdüm
Gülde mi harda mı o ne der bülbül
Gani Celal’dan rahmet ola kuluna
Tabib gerek derde derman buluna
Benliğinen konma gülün dalına
Arı var pençeni kana der bülbül
Hatice–t–ül kübra Zühre’nin sesi
Hasan’ın Hüseyin’in validesi
Hazreti Peygamberin kerimesi
Sorun Fadime’ye o ne der bülbül
İmam Zeynel içti abu hayatı
Muhammed Bakır’a ver saadeti
Dört kitapla İmam Cafer heyeti
Yetmiş üçte mümin kula der bülbül
Musa-i Kazım’ın kurşun içişi
İmam Rıza’nın müşkül seçişi
Seher vakti dertli dertli ötüşü
Dost bağında gonca güle der bülbül
Taki’nin Naki’nin ervahı farzın
Cebrail türaba erdirdi özün
Naki’nin alnında Zühre yıldızı
Gelin yas sorusun bile der bülbül
Hasan Askeri’den asker kopunca
Mehdi mağaradan dışa çıkınca
Binbir çiçekten de balın alınca
Arının figanı bala der bülbül
Kul Himmet dilinden güherler saçar
Geçer şu mahluğun eyyamı geçer
Mümin olanlara rahmetler saçar
Dünya baki değil fena der bülbül