Âşık İbrahim de bir mâ’na söyler
Ben gidersem ismim kala dillerde
Âşıklar derdinin dermanın söyler
Ben gidersem ismim kala dillerde
İnil inil inilerim zar deyü
Gün perdeye indi vakit dar deyü
Önümüzde âşığımız var deyü
Ben gidersem ismim kala dillerde
Ötesi yok imiş burc-ı fenanın
Yalan değil bu sözüme inanın
Kesildi kısmetim tükendi nanım
Ben gidersem ismim kala dillerde
Neden ola bu âşıklar gülmedi
Dünya Sultan Süleyman’a kalmadı
Kadim değil giden geri gelmedi
Ben gidersem ismim kala dillerde
Toplansın kavimler gelsin yârenler
Ölüm ile ayrılığı bilenler
Kadim imiş emaneti verenler
Ben gidersem ismim kala dillerde
Mimar gelip tabutumu düzünce
Kaldırıp cenazem yerden üzünce
Kadir Allah fevt kalemim yazınca
Ben gidersem ismim kala dillerde
Kul Himmet Üstadım sevgi sır ola
O da iki değil hemen bir ola
Bir yâr bul ki mahşer günü yâr ola
Ben gidersem ismim kala dillerde