Bunları da Okuyun

    Derdim Ondur Şiiri – Kul Nesimi

    29 Aralık 2021

    İstanbul Düşü Şiiri – Necdet Evliyagil

    29 Aralık 2021

    Baudelaire Şiiri – Charles Baudelaire

    29 Aralık 2021

    Sıcak Afrika’nın Siyah Ağıdı Şiiri – Abdurrahim Karakoç

    28 Aralık 2021

    Yaprak Dökümü Şiiri – Nazım Hikmet Ran

    20 Mart 2022

    Gizlerle Dolu Kadına Şiirler Şiiri – Robert Desnos

    29 Aralık 2021

    Aç Ağzını Karanlık Şiiri – Ali Yüce

    29 Aralık 2021

    Bildiri Şiiri – Afşar Timuçin

    29 Aralık 2021

    Gel Gönül Cemeyle Aklın Başına Şiiri – Ruhsati

    29 Aralık 2021

    İşaret Şiiri – Necip Fazıl Kısakürek

    28 Aralık 2021
    Facebook Twitter Instagram
    Facebook Twitter Instagram
    Şiirhane
    • Anasayfa
    • Dönemler
      • Cumhuriyet Dönemi
      • Yedi Meşaleciler
      • Fecr-i Ati Topluluğu
      • Garipçiler (1. Yeni)
      • Halk Edebiyatı
      • İkinci Yeniciler
      • Milli Edebiyat
      • Öz (Saf) Şiir Dönemi
      • Tanzimat Edebiyatı (1. Dönem)
      • Tanzimat Edebiyatı (2. Dönem)
      • Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
      • Toplumcu Gerçekçi Şiir Dönemi
      • Servet-i Fünun Edebiyatı
    • Yabancı Şairler
    • Rastgele Şiir
    • İletişim
    Şiirhane
    Anasayfa»Dönemler»Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı»Kul Himmet»Yerde İnsan Gökte Melek Yoğuken Şiiri – Kul Himmet

    Yerde İnsan Gökte Melek Yoğuken Şiiri – Kul Himmet

    Kul Himmet- Kul Himmet
    Telegram VKontakte Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email WhatsApp
    Paylaşın
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

    Yerde insan gökte melek yoğuken
    Kudretinden bir nur indi süzüldü
    Cümle mahluk kandildeki nur iken
    “Ayın” Ali “Mim”Muhammed yazıldı

    0 dem yaratıldı dev ile peri
    Kaftan Kafa hükmederdi herbiri
    Vardı hem onların bir sultanları
    Gayet pehlivandı zor bazu idi

    Üçyüz elli batman gürzü çıkardı
    Uzun kargı kûh-i Kafi yıkardı
    Cümle dağlar onun havfin çekerdi
    Yedi iklim dört köşeye zar idi

    Üçyüz aitmiş arşın idi kameti
    Hiçbir kula benzemezdi heybeti
    Yetmiş yedi arşın idi sıfatı
    Bakınca mağripten maşrık düz idi

    Kaf dağında bir bağ vardı hurmadan
    0l vakit yok idi dünyada insan
    Gördü bağ içinde bir tane civan
    Şad ü hurrem olup gayet sevindi

    Nigâr mısın deyip sundu elini
    Benliğinden geçti sindi halini
    Özge bilemedi hiç ahvalini
    Tezden hemen yüz üstüne yıkıldı

    Yedi günden sonra buldu özünü
    Eli bağlı kan doldurmuş gözünü
    Sultan Süleyman’a vurdu yüzünü
    Süleyman’sın şu bendini çöz indi

    Süleyman der kim bağladı elini
    Kaddin hilal olmuş bükmüş belini
    Kim eyledi sana bunca zulümü
    Hakk’ın emri böyle imiş gez indi

    Dev de der ki beni bağlayan uşak
    Akıl baliğ değil on iki ancak
    Bir darp ile beni eyledi helak
    Yavru şahin gibi uçtu süzüldü

    Süleyman der biz bu sırrı biliriz
    O işi tutanı biz de severiz
    Sanma senin ellerini çözeriz
    Elin bağlı bin yıl dahi gez indi

    Dev de der ki âhirinde n’olacak
    Bu dert bize kıyamete kalacak
    Süleyman der Muhammed var gelecek
    Âhir zaman yakın derler sezildi

    Nice bin yıl geçti nice bin saat
    Yer duruldu karşı geldi yedi kat
    Zahir oldu Ali ile Muhammed
    Karşısında dev dirildi dizildi

    Mekke Medine’nin halkı duruştu
    Devi görenlerin tebdili şaştı
    Kabe’nin üstüne gölgesi düştü
    Kamu görenlerin benzi bozuldu

    Yedi iklim padişahı geldiler
    Geldiler de taraf taraf kondular
    Tezden Muhammed’e haber verdiler
    Gelince bir haber al gel tez dedi

    Muhammed der dev’e nerde bağlandın
    Adın nedir bunca nerde eylendin
    Süleyman Nebi’ye Nuh’a varmadın
    Elin bağlı bin yıl dahi gez indi

    Dev de der ki yüzbin adım atladım
    Kaftan Kafa kadar hükmeder idim
    Süleyman Nebi’ye Nuh’a uğradım
    Ne yaram öğündü ne bağ çözüldü

    Yüz yiğirmi dörde verilmez adet
    Bunca peygamberden bulmadım medet
    Eleman mürüvvet kıl ya Muhammed
    Kuşça canım kafesinden süzüldü

    Süleyman’dan haberini alın mı
    Kaftan ırak yollarından gelin mi
    Görünceğiz sen oğlanı bilin mi
    Eğlenme de şu orduyu gez indi

    Büyük küçük bu haberi duydular
    Dellal koyup çarşı çarşı sordular
    Cümlesi de derildiler geldiler
    Hepsi devin karşısında dizildi

    Nice günler geçti aylar savuştu
    Dert ehli de dermanına kavuştu
    Bunca insan tekçe tekçe buluştu
    Gümanım kalmadı umum üzüldü

    Dev de der ki beni aldı bu merak
    Gelemem bir dahi menzilim ırak
    Aradığım oğlan hurdadır mutlak
    Yana yana şu vücudum köz oldu

    Muhammed der deve dava eyledin
    Bunca halkı bir araya derledin
    Oğlan burda sen oğlanı görmedin
    Elin bağlı bin yıl dahi gez indi

    Dev de der ki sanman beni deliyim
    Kaftan ırak yollarımdan gelirim
    Görünceğiz ben oğlanı bilirim
    Kaşlarında mim duası yazılı

    Hak emriyle gökten Cebrail indi
    îndi de namına sultanı sundu
    Allah Muhammed’e selâm gönderdi
    Muhammed’sin dev bendini çöz indi

    Muhammed Selman’a gel dedi geldi
    Âleme bir nurdur balkıdı doğdu
    Selman’ın donunda Ali’yi gördü
    Dev Muhammed hırkasına sarıldı

    Dev de Muhammed’e söyler pusudan
    İşte ellerimi bağlayan oğlan
    Yerde insan gökte melek yoğuken
    Duyar idim çok dev başın keserdi

    Ali devin kusuruna kalmadı
    Kimi inandı da kim’inanmadı
    Tâ elesten ikrar veren dönmedi
    Münkirin gönlüne lanet yazıldı

    Büyük küçük bu haberi işitti
    Ali’nin sırrına kim erdi yetti
    Dev müslüman oldu sılaya gitti
    Cemaat dağıldı alay bozuldu

    Kul Himmet Üstadım dediğim neden
    Gitmiyor sevdası bir dem serimden
    İkrarlık güderek elest deminden
    Hakk’ın ismi kalbimize yazıldı

    Kul Himmet şiirleri Yerde İnsan Gökte Melek Yoğuken Şiiri - Kul Himmet Yerde İnsan Gökte Melek Yoğuken Şiiri - Kul Himmet şiiri
    Paylaşın Telegram VKontakte Facebook Twitter Tumblr WhatsApp

    Yazarın Diğer Şiirleri

    Eğer Candan Sever İsen Sen Beni Şiiri – Kul Himmet

    Efendim Cemalin Görmeğe Geldim Şiiri – Kul Himmet

    Erenler Derilip Ceme Varınca Şiiri – Kul Himmet

    Elâ Gözlü Usul Boylu Sultanım Şiiri – Kul Himmet

    Elif Allah Adın Okur Yazarım Şiiri – Kul Himmet

    Fatma Ana Özün Dara Çekince Şiiri – Kul Himmet

    Bunları da Okuyun

    Böyledir Akşamları İstanbul’un Şiiri – Ümit Yaşar Oğuzcan

    28 Aralık 2021

    Gör Şiiri – Ahmet Selçuk İlkan

    28 Aralık 2021

    Çift At Şiiri – Abdullah Tukay

    29 Aralık 2021

    Hasan’a Mektup – 17 Şiiri – Abdurrahim Karakoç

    28 Aralık 2021
    Bizi Takip Edin
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    Çok Okunanlar
    Aşık Veysel Şatıroğlu

    Kafidir (Bir Küçük Dünyam) Şiiri – Aşık Veysel Şatıroğlu

    Aşık Veysel Şatıroğlu

    Bir küçük dünyam var içimde benim Mihnetim ziynetim bana kafidir Görenler dar görür geniştir bana…

    Dîvân-ı İlâhîyât 113 Şiiri – Aziz Mahmud Hüdayi

    29 Aralık 2021

    Arapça Seci‘li Sözleri 11 Şiiri – Aziz Mahmud Hüdayi

    29 Aralık 2021

    Bellum Omnium Cantra Omnes Şiiri – Ataol Behramoğlu

    21 Mart 2022
    Hakkımızda
    Hakkımızda

    Şiirsiz kalmayın!

    İletişim: [email protected]

    Şiirler

    Ruh Ve Rüzgar Şiiri – Necdet Evliyagil

    29 Aralık 2021

    Bir Kış Akşamı Şiiri – Georg Trakl

    29 Aralık 2021

    Salgı Şiiri – Enis Batur

    29 Aralık 2021
    Etiketler
    Necip Fazıl Kısakürek şiirleri Aziz Mahmud Hüdayi şiirleri Karacaoğlan şiirleri Agah şiirleri Ruhsati şiirleri Pir Sultan Abdal şiirleri Ahmet Selçuk İlkan şiirleri Abdurrahim Karakoç şiirleri
    Facebook Twitter Instagram
    • Anasayfa
    • İletişim
    © 2025 Şiirhane.
    Tüm hakları edebiyatın birbirinden kıymetli şairlerine aittir.

    Aradığınız şair veya şiirden birkaç kelime yazın.