Son duruş. Her şeyin bir zamanı varmış
İbibik her saat ötmez
Baykuş en son çıkarmış sahneye
Penceresi gündönümüne bakanlar
Sevinirmiş gelişine kırlangıçların
Benim penceremse daracık bir arpacık.
Son yakını. Ah neden ben nasıl da bilmedim
Av neden hayatlara ayarlı
Kar altında ölü buldum yaşlı palazımı
Kaç kez çölde geyik aradım
Taş parçası sandım iguanaları
Üstümden geçim gitti bukalemunlar
Serçe parmağım uzuyor sandım.
Son işaret. Gözün feri yeter sandım
Kaçan tavşanları yakalamaya
Karşı kaldırıma geçiyorken kör oldum.
Son yanlış. Ah birinde yolum şaşırdım
Bana yol gösterdi kanadını kırdığım karga
Kulübemi buldum bulmasına ya
Önemsiz bir yanlış oldum baştan sona.
(İz ve Rüya)