Ramazanoğlu Mahmut Sami’ye
Canım öksüz bıraktı göğümden aktı canım
Ölümsüzlük tacını başına taktı canım
Şimdi sevdanın tahtı neylesin böyle bomboş
Aşkın zorlu yolunda son bir duraktı canım
Seni böyle apansız ‘gayrı gel’e koşturan
Bir ömür kavrulduğun sonsuz firaktı canım
Biricik bakışınla yeşerdi kaç kerbela
Ki sen nazar etmeden içim kuraktı canım
Ölüm senin olmadan sevmemiştim bu kadar
Bir kez sığazlamışsın yüzü apaktı canım
Eti kemiği bir hoş yele mi savurdun oy
Dost gelmiş diye toprak kınalar yaktı canım
Bakışınla yıkanmak bir hayal oldu şimdi
Gönüle saplansa da gözden ıraktı canım
Ateşin bir hükmünün kalmadığı dünyada
Gidişin yeryüzünün külünü yaktı canım
Yaralı kuşlar artık uçmayı unutacak
Bunca yetim serçeyi kime bıraktı canım