İstanbul,
Her mevsimde
Kendine has güzelliklerle görünür.
Sonbahar,
Boğazın iki sahilinde
Rüzgârın maviliğine bürünür..
Deniz mavi,
Gök mavi,
İhtiyar çınar mavi;
Kaderini denizden bekleyen
Balıkçının gözyaşları mavi..
Bir kalmaya gör “Emirgân” da
Ilık, sisli akşamlara dek..
Bir kalmaya gör “Âşiyan” da
Mehtabın ondördüne dek..
Boğaz hırçınlaşınca,
Seyrine doyum olmaz,
Bulutlar alçalınca
Ruh, bu sihirli âlemden kurtulamaz.
“Vaniköy” de deniz,
Uykudan yeni uyanmış gibi sessiz;
“Küçüksu” dan, “Hisar” a koşan hayallerimiz
Çocukluk günlerinden habersiz,
Uzak düşünceler peşindeler…
“Kanlıca”, içiçe girmiş yalılarıyla,
Yaşar eski günlerin hâtırasını
Bırakmaz kimseye tatlı rûyasını.