Tüm İnsanlara
Yarın,
Ya da öbürgün,
Yine bir araya
Gelmeyecek miyiz?
Bugün,
Niçin uzaklaşmayı
Yeğlemekteyiz?
Niçin kavgaya,
Niçin kopmaya,
Niçin niçin ayrılmaya
Yönelik bir girişim içindeyiz?
Neyin savaşının vermekteyiz,
Hiç düşündük mü?
İnsanlardan
Toplumlara sıçrayan;
Dostlukları yaralıyan,
Ve yakınlaşmaları
Tümden uzaklaştıran,
Bu anlamsız
Bu karanlık,
Bu hırçın didişme
Hiç biter mi sanıyorsun?
İçtenlikle inan ki,
Sevileri kucaklayan,
Esenliklere açılan
Köprüleri yıktık da
Ne oldu sanki?
Yeniden kucaklaşsak da,
Yüreklerimizi gülümsemelerimizi
Kalın halatlarla
Birbirine bağlasak da,
Yitirdiklerimizi bulabiliyor,
Yıktıklarımızı onarabiliyor muyuz?
Salt sorunlarını,
Sevinçlerini – korkularını
Yarına bırakma olur mu?
Yarınları çoktan tüketmedik mi?
Buluştuğumuz,
Karşı – karşıya
Oturup – konuştuğumuz
İlk günkü gibi,
Yarınları hatırlıyarak
Kahrolup, ölmedik mi?