Işık takıldı
Dala,
Dal tomurcuklandı
Baharla;
Işık bırakdı
Dalı,
Dal sarardı
Ve de ağladı
Yaprakla..
Çiçek sarıldı
Goncaya,
Gonca
Açıldı – saçıldı;
Çiçek öldü,
Gonca güldü..
Işık
Mavi’de eridi,
Gelip Boğaziçi’ne
Serildi – serpildi;
Sevgilinin gözünde
Yeşerdi – nemlendi,
Bir eski anı
Tazelenmedi..
İstanbul’dan
Ayrılınca – kopunca,
Işık ışığını,
Mavi mavisini,
Yeşil yeşilini
Tümden yitirdi – bitirdi;
İstanbul özlemi,
Martıların gökyüzünü
Dalga dalga kucaklayan,
Beyaz kanatlarında
Bile geri dönmedi,
Düşler yenilenmedi.