Garibin dünyada yüzü gülemez
Her zaman işleri zordur garibin
Hep sever de sevdiğini alamaz
Bülbül gibi işi zardır garibin
İnler arı gibi kendinden geçer
Her çiçek bağrına bir yara açar
Bir bina yapsa da çabucak uçar
Böyle kara bahtı vardır garibin
Garip’in yüzüne gülen bulunmaz
Gül olsa da kardeş alan bulunmaz
Garibin de derdinden bilen bulunmaz
Dünyası başına dardır garibin