Menâhic-i sühanın titreyen ayaklarını
Birer kavâid-i acz ü kederle rabtettım.
Ezel, ebed iki pervanedir hüviyetime,
Hayali, rişte-i imanla kayd u zabt ettim.
Cemali, nazra-i irfanla bağladım hisse
Visali kabza-i hayretle kalbe reddettim.
Şeb-i celalimi hicranla eyledim tenvir,
Mezâhirimle hafâyâ-yı aşkı seddettim.
Dehayı eyledim ufk-ı bedayi’e sayyâd;
Zekâyı, fikr-i taharri için delil ettim,
İrade, dest-ı teşebbüste ser-şikeste-i gam;
Ümidi ruh-ı tecessüs için delil ettim.
Fesane-i şübehâtım, zünün-ı muhtelifin,
Başında leyl-i elemdir ki la-taayyünden
Doğan zılal-i hûrûşan, feza-yı idrake
Serâirimdir akar, sedd-i hayret üstünden.
Âmâ-yı mutlakı deycür-ı iltifatımla,
0 nur-ı vahdete ettim serâçe-i fanus,
Ezel, ebed iki kaptır kitab-ı aşkım için,
Kevâkibim kelimâtı, fezalarım kamus.