Söndürdü bürudetin nihayet
Kalbimde de kalmadı hararet
Bir hissi latif etmede kim kalbimi imla
Tüyler ile okşar gibi her uzvumu güya
Sevdiğim bil ki Nigar’ın bu şiirlerle heman
Sana ahvalini arz eylemedir hep emeli
Aşk… o hunhar… o cellad-ı kaza
Yalınız öldürür etmez ihya
Feryad ki feryadıma imdad edecek yok
Enfus ki gamdan beni azad edecek yok
Ne sevenim var ne kimseyi seviyorum.
Ne sevmek ihtimalim kaldı.
Boş dimağ, boş kalp, boş bir hayat…
Ben bu ömr-i elimi böyle hazin
Kimsesiz neşesiz melul u gamin
Geçirip sonra mevte mahkûmum
Ölürsem kalsın aksin gözlerimde