Güzel de çirkin de bu boş dünyada
Doğarmış, büyürmüş, viran olurmuş
Sevda denen yangın meğer sonunda
Gözyaşıyla dolu hicran olurmuş
Dostluklarda biter, düşmanlıklarda
İzleri kalırmış hatıralarda
Ümitler yeşerir her ilk baharda
Sonbahar gelince, duman olurmuş
Güleri açınca gönül bağının
Zehri bal kesilir LEYLA dağının
Mevsimi geçince cilve çağının
Hayaller, yeminler yalan olurmuş
Issız köşelerde yalnız başına
Zavallı girermiş en son yaşına
Konulunca o musalla taşına
Kendi evi bile yaban olurmuş
Bir ömür gariban, mahzun, derbeder
Mezara girince bitermiş keder
İstikbale miras; RAHMETLİ peder
Klanların hepsi talan olurmuş