bir masal zamanından yazıyorum
bu şiiri sana
istersen yanmış bir ormandan
hatıra diye sakla
sirklere düşmüş deniz kızlarını düşünür
bacağından vurulan atlı karıncaları
bir tanrıdır sıkılır gider kendi göğünden
her yalnızlıkta yaslı bir anlam var
yeşil mürekkeple yazar mektubunu
bir selanikli gibi uzanıp öper rüzgar
uyur portakal ağaçlaının göğsünde
içimde kederle yanan bir şey var
üsküpte biri çamaşır assa sakız kokan
burnunun kemiği sızlar burada Tatyos’un
derinden çalar şarkım kimse dinlemez
kolumdaki aşı lekesinde gizli bir çiçek var
yaşamadım diye yazıyorum
bu şiiri sana
kıyabilirsen bir ormanı yak da
benden hatıra diye sakla