Akşamla bak yine gül rengi buhurdan
Bin bir hülyaya acık penceremin camında.
Sukut örüp bu sıcak sonbahar akşamında
Bir alem doğdu yine giden günün ardından.
Sardı o her akşamki sessizlik yokuşları,
Bir alem doğdu yine giden günle beraber;
Geldi medar ellerinden beklediğim haber
‘Baş cıvıltıya can evimin kuşları.’
Gördüm giden günün ardından sulara dalan
Gözlerin yeni bir dünyaya açıldığını,
Bir ustura alemine yaklaşıldığını,
Bu aksam kuşlarının ufuktan koptuğu an.
Kuruldu bir alem her günkü dünyamdan uzak,
Kaybolduğum düşünceye ve kendime yakın.
Kuşlar… dizi dizi kuşlar.. kuşlar akın akın..
Rüyam benden bu aksam ve ben rüyamdan uzak…