Bunları da Okuyun

    Niyazalant Sömürgesi Şiiri – Nazım Hikmet Ran

    20 Mart 2022

    Beceriksiz Şiiri – Louis Aragon

    29 Aralık 2021

    Sıcak Afrika’nın Siyah Ağıdı Şiiri – Abdurrahim Karakoç

    28 Aralık 2021

    Püskürtme Şiiri – Ali Cengizkan

    29 Aralık 2021

    Ağıt Şiiri – Can Yücel

    28 Aralık 2021

    Perişan Şiiri – Cahit Irgat

    29 Aralık 2021

    Emeklinin Duası… Şiiri – Sadettin Kaplan

    29 Aralık 2021

    Çetin Bahis Şiiri – Tahir Abacı

    29 Aralık 2021

    Tövbeler Tövbesi Şiiri – Ömer Hayyam

    28 Aralık 2021

    Yıkılış Şiiri – Ümit Yaşar Oğuzcan

    28 Aralık 2021
    Facebook Twitter Instagram
    Facebook Twitter Instagram
    Şiirhane
    • Anasayfa
    • Dönemler
      • Cumhuriyet Dönemi
      • Yedi Meşaleciler
      • Fecr-i Ati Topluluğu
      • Garipçiler (1. Yeni)
      • Halk Edebiyatı
      • İkinci Yeniciler
      • Milli Edebiyat
      • Öz (Saf) Şiir Dönemi
      • Tanzimat Edebiyatı (1. Dönem)
      • Tanzimat Edebiyatı (2. Dönem)
      • Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
      • Toplumcu Gerçekçi Şiir Dönemi
      • Servet-i Fünun Edebiyatı
    • Yabancı Şairler
    • Rastgele Şiir
    • İletişim
    Şiirhane
    Anasayfa»Yabancı Şairler»Pablo Neruda»Oğulları Ölen Analara Türkü Şiiri – Pablo Neruda

    Oğulları Ölen Analara Türkü Şiiri – Pablo Neruda

    Pablo Neruda- Pablo Neruda
    Telegram VKontakte Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email WhatsApp
    Paylaşın
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

    Onlar ölmediler yok,
    Ateş fitilleri gibi:
    Dimdik ayakta,
    Barut ortasındalar!

    Karıştı, bakır tenli
    Çayır çimene,
    Karıştı,
    O canım hayalleri:
    Zırhlı bir rüzgâr,
    Perdesi gibi;
    Bir set gibi:
    Kızgın çehreli,
    Göğüs gibi:
    Göğün görünmez göğsü gibi!

    Analar, onlar ayakta
    Buğday içindeler, onlar,
    Yücelerden yüce dururlar:
    Dünyayı doruktan seyreden,
    Bir öğle güneşi gibi.
    Bir çan darbeleri gibi,
    Onlar.
    Ölmüş gövdeler arasında,
    Zaferi çekiçleyen bir ses gibi
    Onlar,
    Kara bir ses gibi.
    Ey canevinden vurulmuş,
    Toz duman olmuş bacılar!
    İnanın oğullarınıza.
    Kök oldu onlar,
    Sade kök:
    Kan suratlı,
    Taşlar altında.
    Karışmadı toprağa,
    Dağılmış kemikçikleri.
    Ağızları ısırır hala,
    Kuru barutu;
    Ve demir bir okyanus gibi,
    Titreşirler hâlâ.
    Ben ölmedim, der,
    Yumrukları;
    Yukarı kalkık yumrukları,
    Daha.

    Bunca yere düşmüşlerden,
    Yenilmez bir hayat doğar:
    Bir tek beden olur,
    Analar, bayraklar, çocuklar,
    Hayat gibi canlı tek bir beden;
    Bir yüz bekler karanlıkları,
    Ölü gözleriyle,
    Kılıcı dopdolu,
    Dünya ümitlerinden.

    Dursun,

    Dursun yas esvaplarınız.
    Yığın derleyin,
    Gözyaşlarınızı;
    Bir metal oluncaya kadar:
    Bununla vuracağız,
    Gündüz gece;
    Bununla çiğneyeceğiz,
    Gündüz gece;
    Bununla tüküreceğiz
    Gündüz gece
    Kin kapılarını,
    Kırıncaya kadar.

    Oğullarınızı bilirdim,
    Unutmadım acılarınızı.
    Ölümleriyle nasıl kıvandıysam,
    Hayatlarıyla da öyleyimdir.
    Onların gülüşleridir:
    Karanlık atölyeleri ışıtan.
    Her gün metroda, yanıbaşımda:
    Onların ayak sesleridir,
    Çın çın.
    Akdeniz portakallarında,
    Güney ağları içinde;
    Yapılarda,
    Basımevi mürekkeplerinde;
    Kalplerini tutuşur gördüm onların,
    Güçle, yangınla.

    Ben de sizler gibiyim, analar.
    Benim kalbim de yas dolu, ölüm dolu.
    Gülüşlerinizi öldüren kanla,
    Serpilip gelişmiş;
    Bir orman gibidir kalbim.
    Günlerin kahredici yalnızlığı,
    Uyanışın sisli öfkeleri
    Girmiştir içine.

    Susamış sırtlanları,
    Bitip tükenmez ürmeleriyle
    Afrika’dan gürleyen hayvan sesini;
    Öfkeyi, iniltileri, hoş görmeleri,
    Bırakın, bir yana bırakın.
    Ölümün ve tasanın
    Çemberinden geçmiş analar,
    Doğan ulu günün ortasına bakın:
    Bu topraktan güler ölüleriniz.
    Kalkık yumrukları titrer,
    Buğdayın üstünde,
    Bilesiniz.

    Oğulları Ölen Analara Türkü Şiiri - Pablo Neruda Oğulları Ölen Analara Türkü Şiiri - Pablo Neruda şiiri Pablo Neruda şiirleri
    Paylaşın Telegram VKontakte Facebook Twitter Tumblr WhatsApp

    Yazarın Diğer Şiirleri

    Yargıçlar Şiiri – Pablo Neruda

    Uyansın Oduncu Şiiri – Pablo Neruda

    Tembel Şiiri – Pablo Neruda

    Toqui Kaupolikan Şiiri – Pablo Neruda

    Pedro Valdivia’nın Kalbi Şiiri – Pablo Neruda

    Savaşan Toprak Şiiri – Pablo Neruda

    Bunları da Okuyun

    Sen Pişmanlığı Bilmezsin Şiiri – Yavuz Bülent Bakiler

    29 Aralık 2021

    Gittin Ya Şiiri – Ahmet Telli

    28 Aralık 2021

    Kevser Çok Affedersin Şiiri – Ahmet Ada

    29 Aralık 2021

    Kine Ez Şiiri – Adnan Özer

    29 Aralık 2021
    Bizi Takip Edin
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    Çok Okunanlar
    Attila İlhan

    Di’li Geçmiş Şiiri – Attila İlhan

    Attila İlhan

    1. gecenin karanlığında uzun adamlar yanlış bir yağmurun iplerine dolaşmış daha yanlış bir yalnızlığa doğru…

    Büyüteçle Kâğıt Yakan Çocuklar Şiiri – Alper Gencer

    29 Aralık 2021

    Yeni Mektup Aldım Şiiri – Aşık Veysel Şatıroğlu

    29 Aralık 2021

    Benzetmeyi Benzetme Şiiri – Can Yücel

    28 Aralık 2021
    Hakkımızda
    Hakkımızda

    Şiirsiz kalmayın!

    İletişim: [email protected]

    Şiirler

    Lirism Şiiri – Melih Cevdet Anday

    29 Aralık 2021

    Umutların Bittiği Yerde Şiiri – Ümit Yaşar Oğuzcan

    28 Aralık 2021

    Kızılırmağa Şiiri – Ömer Seyfettin

    29 Aralık 2021
    Etiketler
    Aziz Mahmud Hüdayi şiirleri Agah şiirleri Abdurrahim Karakoç şiirleri Necip Fazıl Kısakürek şiirleri Pir Sultan Abdal şiirleri Ruhsati şiirleri Karacaoğlan şiirleri Ahmet Selçuk İlkan şiirleri
    Facebook Twitter Instagram
    • Anasayfa
    • İletişim
    © 2025 Şiirhane.
    Tüm hakları edebiyatın birbirinden kıymetli şairlerine aittir.

    Aradığınız şair veya şiirden birkaç kelime yazın.