İşte yine İstanbul.
Alçalıyor uçak Florya üzerine,
sağ taraf açık seçik Yeşilköy.
Kapasam gözlerimi:
Adil Abi’nin bisikletçi dükkanı,
Rone Park’ın ağaçlarında kalplerle oklar,
Reks sineması’nın kocaman ekranı,
Ekonomidis’lerin bahçesinde mangallar.
İnişten hemen önce,
uzansam dokunacam, tam uçağın altında,
iki çocuk duruyor caddenin ortasında,
atılıvermiş çimlere bisikletler.
Biliyorum birazdan Yardımçavus’ta
macera bu ya, ayran içmeye gidecekler.
Sarsılarak değiyor tekerler yere:
Yeniden yaşamaya değil bu sefer
gömmeye geldim çocukluğumu, babamla beraber.