Salla seyip bir söz atar meydana
Kendini bir adam sanır devamsız
Yari tay olamaz sarı samana
Dinliyenler hayran sanır devamsız.
Ben arifim deyu posta kurulur
Devamsız devamsız söyler yorulur
Her sözünde damdan hezan kırılır
Kendi kendin irfan bilir devamsız.
Ne Frenge benzer ne de Nemseye
Nalsız atın sürer daim keseğe
Vırıl vırıl söz düşürmez kîmseye
Bütün bende sanır meydan devamsız.
Nur bulunmaz sakalında saçında
Yedi sekiz yamalık var kıçında
Bütün yalan essahı yok içinde
Doğru sözü güman sanır devamsız.
Suya varır pınar ile konuşur
Ağla varır danası ile konuşur
Eve varır duvar ile konuşur
Boncuğunu mercan sanır devamsız.
Ey Ruhsatî niye derdin tavlaman
Varıp bir yaylada gezip yaylaman
Devamsız olmasan sen de söylemen
O da seni yaman sanır devamsız.