Hoş eser hoş ale’s-sabâh nesîm
Yatma vakt-i sabûhdur i nedîm
Kadem ur gör ki bâga fazlı-y-ıla
Nicesi bizemişdür anı Kadîm
Gel kerem gör ki bu agâçlara
Geyürür dürlü dürlü hulle Kerîm
Gül meger cilve idiser ki cihân
Hurrem oldı ki cennetün ve Naîm
Tozıdur bâœ-ı subh müşg ü abîr
Döker ebr-i bahâr dürr-i yetîm
Lahn-i Dâvûd toldı bâg meger
Kıldı gül şevk-ı andelîbi Kelîm
Nazar it gör ki rahmet-âsârı
Keyfe yuhyi’l-izâme vehye remîm
Bâœe sun bâœa virme gül bigi ömr
Bâœesüz ömr olur azâb-ı elîm
Virme elden bu fursatı ki olmaz
Bu makâmuñ içinde kimse mukîm
Lâleye bu gam urdı dâg-ı ciger
Nergisi bu mahâfet itdi sakîm
Pes neçindür benefşe kameti dâl
Yâ neden oldı gonca hâtır-ı bîm
Beni benden halâs id iy sâkî
Ki oldı benlik baña belâ-yı âzîm
Zahmet itme özüñe rahmet-içün
Kim ezelde virildi Huld ü Cahîm
Sen ü ben ger günâh itmeyevüz
Pes eyit rahmetini n’ide Rahîm
Hayrı uçmag-ıçun iden kim olur
Bir ribâ yiyici riyâyî leyîm
Ahmedî olmasun benefşe-sıfat
Nefesüñden gele bu başuña bîm
Sözlerüñ hoş velî gerekmez kim
Sırrını fâş ide halka hakîm