Erenler coşup da Sema ederken,
Mevlâna meyini sunar Konya’da
Salikler malikler önderler varken,
Her ilmin ışığı yanar Konya’da.
Evliya enbiya üç ile beşlar,
Şehitler, gaziler, oniki eşler,
Secdeye eğilir en ulu başlar,
Pervane misali döner Konya’da.
Alimler, Veliler, Dervişler pirler,
Âşıklar, maşuklar muhipler erler,
Kırklar meclisinde hu çeken hürler;
Ehramın altına iner Konya’da.
İnleşir hak için ah çeker teller,
Ademe hoş değer bu ilde yeller
Sokakta bahçede ehli dil kullar
Şükr ile Mevlâ’yı anar Konya’da.
Devreler içinde uygun sözüm var,
Viraneye dönmüş yanmış özüm var,
Sefil Selimi’yem dinmez sızım var,
Emlenir sarılır diner Konyada.