I.
Evin dantel işleyeni uyanıyor
kına ve kuş sesiyle hafifletiyor şilteleri
göğe bir ferahlık yayılıyor aralandıkça
araladıkça ergen kızlar ağustos pencerelerini
II.
Günü solduruyor bir ‘arkası yarın’ın
odada unuttuğu uzak hayatlar
ne var şu Marry’nin kahkahasında
boynumda kıldan
terden ve köpükten yara açacak kadar
Ne ağlıyor ne göğsünü dövüyor
kızıl saçlı ‘yurttan sesler korosu’
çiğnedikçe çürüyor ırlaması ağzında
kış çarşılarına kar yağıyor
hani bize yükseklerden seslenip duran huma?
III.
Kısa dalga
bin ikiyüz metrede
bir zangoç çana dokunuyor
‘Demirbank iyi günler diler’