Güne karanlığı yarasa taşır
Yılan yar dibinde yâr’a sataşır
Örümcek ağ örse gökkuşağına
Düşecektir nice gök kuş ağına
Eşkin at “sağrımda üzengi” demez
Bu yolda atını üzen gidemez
Zulüm vadisinde dere mezâlim
Zâlim bağından gül deremez âlim
Zaman bağlamazsa bir elde nasır
Bir lahzada uçar bir elden asır
Sevda bir uçurum kendine çeker
Kendine çekenin kendi ne çeker
Gülü var bülbülün tüm çilesinde
Günü var bitecek tüm çile sin’de