Aradın güzelliği besmelesiz benizde
Sevgiyi mızrakların ucunda alkışladın
İlkyazın sularını yıkadın son denizde
En sevimli düşmanın yüreğinde kışladın
Bâkire bir akrebin visalinden her gece
Kirlenmiş kuşluklara uyandın yine bâkir
Her bedestende seni mezat etti bu cüce
Ey ruh/ varlık içinde nefse el açan fakir
Unuttun da tül gibi türküsünü ezelin
O yırtık şarkılara çığlığını yamadın
Uydun da nağmesine hariçten her gazelin
Gönül teline vuran mızraba uyamadın
Sana verilmedi mi “sefer görev kâğıdı”
Söyle ey ruh/ senin mi giyindiğin şu beden
Gözlerinde hasretin kurumuş son ağıdı
Yürüyüp gideceksin celp gelince Şubeden