Sona ermişti savaş,
asker ölmüştü, bir adam geldi yanına,
“Seviyorum seni; ölme! ” dedi.
Ama asker dirilmedi.
İki kişi geldi sonra, yalvardılar:
“Bırakma bizi! Yürekli ol! N’olur diril! “
Ama asker dirilmedi.
Yirmi kişi, yüz kişi, ben, beş yüz bin kişi,
bağırarak geldiler: “Bunca sevgimiz var ölüme karşı! “
Ama asker dirilmedi.
Milyonlar toplandı başına,
hep birden konuştular: “Gitme kardeş, gitme! “
Ama asker dirilmedi.
Sonra bütün insanları yeryüzünün
koştu yanına; kederle baktı onlara asker,
doğruldu ağır ağır,
kucakladı ilk adamı, yürüdü gitti…