ırmakları sev derdi babam
göller yerine
açelya yetiştiren gözleriyle
kızıl yeleli bir attı susuzluğum
arayışım su dolu bir matara
masalını yitirmiş ankalarla
düştüğümde yollara
ırmakları sevdim baba
göller yerine
her gün değişti rengi gözlerimin
kırk odanın kapısını da
açmadı anahtarım
ama sevdiğim şapkalar taktım
Rapunzel’e kısa saçın rahatlığını anlattım
ırmaklarla uyuyorum gece
bohçamda yol
düşümde bahçe