Bunları da Okuyun

    Ecco Homo Şiiri – Özdemir Asaf

    29 Aralık 2021

    Beyitler Şiiri – Neyzen Tevfik

    29 Aralık 2021

    O İhtilal Bayrağı Şiiri – Behçet Kemal Çağlar

    29 Aralık 2021

    Bu Şiirler Şiiri – Refik Durbaş

    21 Mart 2022

    Belkide Söylemiştim Şiiri – Ayten Mutlu

    29 Aralık 2021

    Rüya Şiiri – Yusuf Ziya Ortaç

    29 Aralık 2021

    Doğum Şiiri – Sezai Karakoç

    29 Aralık 2021

    Âgâz-ı Gazeliyyât 32 Şiiri – Agah

    29 Aralık 2021

    Gönül Pervanesi Döner Şavk İle Şiiri – Aşık İsmail Daimi

    29 Aralık 2021

    Sevgi 2 Şiiri – Halil Cibran

    29 Aralık 2021
    Facebook Twitter Instagram
    Facebook Twitter Instagram
    Şiirhane
    • Anasayfa
    • Dönemler
      • Cumhuriyet Dönemi
      • Yedi Meşaleciler
      • Fecr-i Ati Topluluğu
      • Garipçiler (1. Yeni)
      • Halk Edebiyatı
      • İkinci Yeniciler
      • Milli Edebiyat
      • Öz (Saf) Şiir Dönemi
      • Tanzimat Edebiyatı (1. Dönem)
      • Tanzimat Edebiyatı (2. Dönem)
      • Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
      • Toplumcu Gerçekçi Şiir Dönemi
      • Servet-i Fünun Edebiyatı
    • Yabancı Şairler
    • Rastgele Şiir
    • İletişim
    Şiirhane
    Anasayfa»Dönemler»İkinci Yeni Dönemi»Sezai Karakoç»Monna Rosa -II- Ölüm ve Çerçeveler Şiiri – Sezai Karakoç

    Monna Rosa -II- Ölüm ve Çerçeveler Şiiri – Sezai Karakoç

    Sezai Karakoç- Sezai Karakoç
    Telegram VKontakte Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email WhatsApp
    Paylaşın
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı;
    Garip bir yolculuk, tren ve Gülce.
    Bir hançer bölüyor, ah, rüyaları:
    Bir rüya, bir hançer, bir el; ve, ve, ve…

    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;
    Gece kar yağacak sabaha kadar.
    Toprakta et, kemik çıtırtıları…
    Yarı ölüleri bir korku tutar
    Değince bir taşa kafatasları.
    -Ölüler ki yalnız tırnakları var,
    Ve yalnız burkulmuş diz kapakları…-

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı,
    Açıyor elini göğe bir kadın.
    Uzuyor, uzuyor, uzuyor saçları
    Uğrunda ölen güzel kızların…

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı;
    Esmer delikanlı, hatıra ve kan.
    Yeşil gözlü kızın hıçkırıkları
    Sızıyor bir kapı aralığından;
    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı.

    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;
    Çocuklara açar mağaraları
    Gün görmemiş kuşlar ve örümcekler.
    İlan-ı aşk eden dil balıkları
    Aşina suları çabuk terkeder…

    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;
    Bakıyor ateşe, küle böcekler.
    Köpekler parçalar kanaryaları
    Mektupları bir boz ağaç kurdu yer.
    Baykuşlar ötüyor harabelerde;
    Yanıyor lambalar, hafif ve sarı.
    Bir kaza kurşunu bulur her yerde
    Süvarisiz şaha kalkan atları…
    Bir ruhun ışığı vardır göklerde,
    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;
    Ötüyor baykuşlar harabelerde.

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı;
    Titriyor yıldırım düşmüş gibi yer.
    Bekledi arzuyla karanlıkları
    Anneler, babalar, erkek kardeşler.
    Ta içinde duyar ani bir ağrı,
    Bir hüzün şarkısı tutturur gider
    Anneler, babalar, erkek kardeşler.

    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı;
    Her yatak dopdolu, bir yatak bomboş.
    Bir neşe şarkısı tutturur gider

    Birinci, ikinci, üçüncü sarhoş;
    Kurşunlar sıkılır göklere doğru,
    Serçe yavruları yuvada titrer.

    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı…

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı;
    İnce yelkenleri alıyor yeller.
    Titretir kalpleri ve bayrakları
    Gemiden toprağa uzanan eller.
    Lambalar yanıyor, hafif ve sarı,
    Bir yosun köküne hasret kalacak
    Gizli hazineler, su yılanları…

    İnce yelkenleri alıyor yeller;
    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı.
    Beyaz pelerinli hür tayfaları
    Kendine bağlıyor siyah kediler;
    Titriyor gönüller ve kara bayrak,
    Bir yosun köküne hasret kalacak
    Gemiden toprağa uzanan eller.
    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı.

    Bir lamba yanıyor, hafif ve sarı,
    Garip bir yolculuk, tren ve Gülce.
    Bölüyor bir hançer, ah, rüyaları:
    Bir rüya, bir hançer, bir el; ve, ve, ve…

    1952, Yaz

    Monna Rosa -II- Ölüm ve Çerçeveler Şiiri - Sezai Karakoç Monna Rosa -II- Ölüm ve Çerçeveler Şiiri - Sezai Karakoç şiiri Sezai Karakoç şiirleri
    Paylaşın Telegram VKontakte Facebook Twitter Tumblr WhatsApp

    Yazarın Diğer Şiirleri

    Kav Şiiri – Sezai Karakoç

    Mecnun ve Toz Bulutu Şiiri – Sezai Karakoç

    Mecnun, Mum ve Pervane Şiiri – Sezai Karakoç

    Tut Şiiri – Sezai Karakoç

    Ölüm Ve Çerçeveler Şiiri – Sezai Karakoç

    Tahta At Şiiri – Sezai Karakoç

    Bunları da Okuyun

    Kuduz İt Şiiri – Abdurrahim Karakoç

    28 Aralık 2021

    Aşk Şarkısı Şiiri – Özdemir Asaf

    29 Aralık 2021

    Arife Tarif Şiiri – Can Yücel

    28 Aralık 2021

    Her Şey Tekrardır Biraz Şiiri – Arkadaş Zekai Özger

    29 Aralık 2021
    Bizi Takip Edin
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    Çok Okunanlar
    Attila İlhan

    Ne Kadar İzmir / 4 Şiiri – Attila İlhan

    Attila İlhan

    yağan güneş tozudur billur palmiyelerden ne çok ağustos böceği / yalnızlığa uzayan deniz süt liman…

    Bu Şehir Şiiri – Ümit Yaşar Oğuzcan

    28 Aralık 2021

    Seherden Uğradım Dostun Köyüne 2 Şiiri – Karacaoğlan

    29 Aralık 2021

    Canlar Feda Yoluna Şiiri – Yunus Emre

    29 Aralık 2021
    Hakkımızda
    Hakkımızda

    Şiirsiz kalmayın!

    İletişim: [email protected]

    Şiirler

    Derde Dermana (Gayrı Veda Edem) Şiiri – Hodlu Noksani

    29 Aralık 2021

    İneyim Gideyim Osman İli’ne Şiiri – Karacaoğlan

    29 Aralık 2021

    Kırkı Çıkmamış Sevdamıza Şiir Şiiri – İbrahim Tenekeci

    29 Aralık 2021
    Etiketler
    Agah şiirleri Ahmet Selçuk İlkan şiirleri Pir Sultan Abdal şiirleri Necip Fazıl Kısakürek şiirleri Aziz Mahmud Hüdayi şiirleri Karacaoğlan şiirleri Abdurrahim Karakoç şiirleri Ruhsati şiirleri
    Facebook Twitter Instagram
    • Anasayfa
    • İletişim
    © 2025 Şiirhane.
    Tüm hakları edebiyatın birbirinden kıymetli şairlerine aittir.

    Aradığınız şair veya şiirden birkaç kelime yazın.