Peyvendüni gayr ile eşitdüm
Bi’llâh ki besî teaccüb etdüm
Ey çeşme-i âb-ı zindegânî
Sen cânum içindesen nihânî
Bir lahza gözümden olmadun dûr
Vaslun niçe oldı gayre makdûr
Ger İbni Selâma nûr-ı Leylî
Bir vech ile eylemiş tecellî
Leylîden olan hayâli görmiş
Öz vâhimesiyle ayş sürmiş
Leylî demesün mana karîndür
Kim ana hayâli hem-nişîndür
Mecnûndan eder mi ol cüdâlığ
Kim gayr ile ede âşinâlığ
Ey gevher-i tâc ü tâc-ı târek
Maksûduna yetdüğün mübârek
Ashâb yığup tarab kılup şâd
Bu hayr işi eyeleyende bünyâd
Çoh zevk ile çekdüm intizârı
Kim yâd edesen men-i figârı
Sen hod demedün ki bir kulum var
Boynında tarîk ile yolum var
Ger sandun ise ki pür-huzûrem
Şâyeste-i servet-i sürûrem
Şart idi mana hem etmek i‘lâm
Tâ men hem alam bu bezmden kâm
Li’llâhi’l-hamd elüm değül dar
Cân kimi nukûda kudretüm var
V’er sandun ise ki nâ-tüvânem
Âzürde-i mihnet-i cihânem
Hem şart idi özr kılmak irsâl
Etmek meni bir söz ile hoş-hâl
Ne beyle edüp ne eyle ey gül
Yahşi midür eylemek tegâfül
Ey cânum içinde câna düşmen
Her niçe ki düşmenem sana men
Âyîn-i kadîmüni unutma
Min yâr dut özge hûy dutma
Gayr ile olanda şâd ü hurrem
Takrîb ile yâd kıl bizi hem
Nakş et bu murabbaı harîre
Gör anı getür bizi zamîre
Bu murâbba‘ Mecnûn dilindendür
Gayr ile her dem nedür seyr-i gülistân etdüğün
Bezm edüp halvet kılup yüz lutf u ihsân etdüğün
Ahd bünyadın mürüvvetdür mi vîrân etdüğün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Lahza lahza müddeî pendin dür-i gûş eyledün
Kana kana gayr câm-ı şevkini nûş eyledün
Vara vara ahd ü peymânı ferâmûş eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm
Gayre salup mihrüni bizden savutdun âkıbet
Terk-i mihr etdün tarîk-i zulm dutdun âkıbet
Ahdler peymânlar etmişdün unuttun âkıbet
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm
Cürmümüz n’oldı ki bizden eyledün bîzârlığ
Biz gamun çekdük sen etdün özgeye gam-hârlığ
Sizde âdet bu mıdur beyle olur mı yârlığ
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdügün
Çerh tek bed-mihrliğ resmini bünyâd eyledün
Yahşi adun var iken döndün yaman ad eyledün
Döne döne bizi gam-nâk özgeni şâd eyledün
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Gönlümüz min-ba‘d zülfünçün perîşân olmasun
Bağrumuz la‘lün hevâsiyle dahi kan olmasun
Bî-vefâsen çeşmümüz yâdunla giryân olmasun
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Va‘de-i vasl ile aldun sabrumuz ârâmumuz
Olmadı her gün visâlünden müyesser kâmumuz
Geçdi hecr ile Fuzûlîden beter eyyâmumuz
Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
Tamâmî-i sühan
Pâyâna çü yetdi sa‘y-i hâme
Teslîm olındı Zeyde nâme
Mektûb ile Zeyd olup sebük-per
Azm eyledi eyle kim kebûter
Çün yetdi nigâr olan diyâra
Mekr ile visâle kıldı çâre
Efsûn ile urdı sihrden dem
Tâ İbni Selâma oldı hem-dem
Leylînün eşitdi vasf-ı hâlin
Keyfiyyet-i mihnet ü melâlin
Dedi bilürem nedür devâsı
Uş yazılu mendedür duâsı
Bağlandı anun sözine ihlâs
Halvet-geh-i kurbe kıldılar hâs
Çün Leylîye zeyd oldı vâsıl
Maksûdını etdi baht hâsıl
Bir dem oturup gelüp kıyâma
El urdı revân çıhardı nâme
Ta‘vîz dedi vü kıldı ta‘zîm
Evvel öpüp andan etdi teslîm
Çün nâmeni aldı Leylî-i zâr
Ol nâmeden aldı bûy-ı dildâr
Bildi ki bir özge kayddür bu
Ne nüsha-i Amr ü Zeyddür bu
Ol feyzi bilüp özine ikbâl
Göz merdümine yetürdi fi’l-hâl
Çün nâmeye kıldı bir nezâre
Cân kisvetin etdi pâre pâre
Kim dür ala bahr-ı çeşm-i terden
Lâ‘l ala hizâne-i ciğerden
Ol nâmenün eyleye nisârın
Efzûn ohıdı bildi mazmûn
Fehm etdi maâni vü ibâret
Bildi neyedür olan işâret
Cânına kılup itâb te’sîr
Ol nâme cevâbın etdi tahrîr
Bu Leylînün Mecnûna peygâm-ı cevâbıdur Ve özr ü itâbıdur
Bu tarz ile oldı kilki cârî
Kim evvel-i nâme nâm-ı Bârî
Mi‘mâr-ı binâ-yı akd ü peyvend
Vehhâb-ı atâ-yı mâl ü ferzend
İzhâr-ı vücûd eden ademden
İcâd-ı hudûs eden kıdemden
Meşşâta-i şâhed-i zemâne
Sultân-ı bülend-âsitâne
Bu nâme ki bir figârdandur
Ya‘nî men-i bî-karârdandur
Bir sâhib-i izz ü i‘tibâra
Ya‘nî Mecnûn-i dil-figâra
Ey hâk-bisât ü hâr-bister
Kâm-ı dil-i teng ü dîde-i ter
Her ta‘ne ki eylesen revâdur
Senden hacîlem yüzüm karadur
Besdür mana çekdüğüm hacâlet
Şermendeliğümdeki melâlet
Çün mu‘terifem ki var günâhum
Öz lutfun eyle özr-hâhum
Men gevherem özgeler hırîdâr
Mende değül ihityâr-ı bâzâr
Devrân ki meni mezâda saldı
Bilmem kim idi satan kim aldı
Olsaydı menüm bir ihtiyârum
Olmaz idi senden özge yârum
Ger töhmete olmışem giriftâr
İkrâh ile menden olma bîzâr
Bir dür değülem ki ola hakkâk
Aldukda tasarrufumda çâlâk
Ger İbni Selâma dil-fürûzem
Şem‘-i şeb ü âftâb-ı rûzem
Kâni‘dür ırağdan ala bir nûr
Men andan ü menden ola ol dûr
Dûr olsa görür fürûg ü tâbum
Oldukda yahın çeker azâbum
Fikr etme ki men neşât-mendem
Bir dâm-ı gam içre pây-bendem
Ne zehre-i seyr-i kûçe vü kûy
Ne tâb-ı tapance-i ser ü rûy
Gâhî heves eylesem figâna
Evvel ana isterem behâne
Ya ata vü ane eylerem yâd
Ya sohbet-i hem-nişîn ü hem-zâd
Ger rahtımı etmek eylesem çâk
Hayyâtına olurem gazab-nâk
Kim aybludur bu dâmen ü ceyb
Cehd eyle ki zâhir olmaya ayb
Gâhî taleb eylesem visâlün
Bilmek dilesem ki n’oldı hâlün
Bir çeşme yana olup revâne
Gasl-i beden eylerem behâne
Tenhâ olurem orada üryân
Mûy-ı serüm eylerem perîşân
Âyîneye eylerem nigâhı
Hâlün görürem senün ke-mâhî
Boynunda yoh özge tavkdan bâr
La‘lümde bulınmaz özge güftâr
Boynum kolunı diler havâdan
La‘lüm lebüni sorar sabâdan
Cândan gamun içre nâ-ümîdem
Şemşîr-i cefâ ile şehîdem
Kanlu kefenümdür al perde
Men gûrdaem sağınma erde
Gel şem‘-i mezârum eyle âhun
Zîb-i lahd et gubâr-ı râhun
Men bülbül-i bâğ-ı firkatem zâr
Ammâ kafes içreem giriftâr
Bilmem bu kafesde n’ola hâlüm
Sındurdı belâ per ile bâlüm
Bir vahşî ile ger etmişem hû
Müstevcib-i serzeniş değül bu
Vâhşîler imiş senünle hem-dem
Hem-reng olubem senünle men hem
Ey âşık-ı müst-mend ü mehcûr
Dutgıl men-i müst-mendi ma‘zûr
Sabr et niçe gün ki ola gerdûn
Bu günleri eyleye diğer-gûn
Ancak özüni nizâr sanma
Ser-geşte-i rûzgâr sanma
Bu şi‘ri ger ohısan demâdem
Ma‘lûmun olur menüm gamum hem
Bu murabba‘ Leylî dilindendür
Girîbân oldı rüsvâlığ eliyle çâk dâmen hem
Mana rüsvâlığunda dûst hem ta‘n etdi düşmen hem
Reh-i aşk içre cân kıldum giriftâr-ı belâ ten hem
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
Eğer dutsam gamum elden nihân sabr u karârum yoh
Ve ger şerh-i gam-ı pinhânum etsem gam-güsârum yoh
Esîr-i bend ü zindânem elümde ihtiyârum yoh
Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
Olupdur eşk-i hûn-âb ile gül-gûn çehre-i zerdüm
Yanupdur âteş-i hicrâna cân-ı derd-perverdüm