Görün Taşpınarını,
Şenaçık,
Sanki Yıldız nazarı;
Bulutlardan aşağı
Beslemiş delikanlılığını
İyi ruhlar
Kayalıklar ortası çalılıkta.
Körpe genç
Oynuyor buluttan dışarı
Kaya taşların üzerine,
Şahlanıyor yine
Gökyüzüne.
Doruklar patikalarından
Rengarenk çakılları kovalıyor,
Ve er lider tekmeleriyle
Kardeş pınarlarını koparıyor
Beraberinde ileriye.
Aşağıda derede
Adım atmalarının altında
Çiçekler oluşuyor,
Ve çayır yaşıyor nefesiyle.
Ancak onu ne Gölgederesi,
Ne de bitkiler durduruyor,
Dizlerine dolananlar,
Aşk bakışlarıyla onu okşayanlar:
Ovaya dalıyor koşuşu
Yılansarılımsı.
Irmaklar sırnaşıyor
Cana yakın. Aha varıyor o
Ovaya, gümüşe alışıklı,
Ve ova onunla birlikte dikkat çekiyor
Ve ovanın akan nehirleri
Ve dağlardan inen çınarlar
Ona coşuyor ve ünlüyorlar: Kardeş!
Kardeş, kardeşleri al git,
Al da git ihtiyar babana,
İlelebet okyanusa,
Apaçık kollarıyla
Bizleri bekleyen.
Ah! Nafile açılan,
Özleyenlerini kucaklamaya;
Çünkü yiyor bizi bu ıssız çölde
Hasetli kum; Güneş yukarda
Kanımızdan emiyor; Bir tepe
Bizi gölcüğe köstekliyor! Kardeş,
Kardeşleri ovadan al,
Dağlardaki kardeşleri de al
Al, al da git babana!
Hadi hepiniz gelin! –
Ve işte büyüyor o şimdi
Daha fevkalade, en yakın kuşak
Hükümdarı yukarıya kaldırıyor!
Ve yuvarlanan utkuyla
Ülkelere ad veriyor, şehirler
Ayaklarının altında gerçekleşiyor.
Durdurulamadan çağlıyor devamlı,
Kulelerin alev doruklarını,
Mermer ocaklarını, kendisiyle dopdolu alemi
Geride bırakıyor.
Sedir binaları yüklüyor saten
Kocaman omuzlarına; hızla
Şanlanıyor gövdesinin üstünden
Bin bir bayrak havalarda;
Görkemliliğinin kanıtları.
Ve böylece sırtlıyor kardeşlerini,
Definelerini, evlatlarını
Bekleyen yaratana
Sefa köpürerek yüreğine.
Çeviri: Musa Aksoy