Cân virürdüm cevher-i cân istese cânân eger
Bezl iderdüm yolına zî-kıymet olsa cân eger
Îd ü gül hem-sohbet oldı câm-ı zer sundı hilâl
Göklere çıksa yiridür na’re-i mestân eger
Aldanurdum gül-bün-i ‘ömrüñ yüze güldügine
Ahdine tursa zamâne dönmese devrân eger
Hvâr u zâr olmazdı bülbül hâre yâr olmazdı gül
Aksine devr itmeyeydi günbed-i gerdân eger
Aglamazdum zahm-ı hârından bu fânî gülşenüñ
Bir güle baksa hele ol gonca-i handân eger
Cû’ u zillet derdidür etfâli giryân eyleyen
Aglamazdı tıfl-ı dil olsa elinde nân eger
Harc kim bî-dahl ola mevcûd olan nâ-bûd olur
Olsa mâlüñ fı’1-mesel mahsûl-i bahr u kân eger
Lâ-cerem bir gün zemîn-i huşk olur deryâ-yı
Nîl Menba’ından yagmasa bir nice dem bârân eger
Derd ü mihnet çekme dergâhında ey Bâkî yüri
Arz kıl bilmezse hâlüñ hazret-i Sultân eger
Ol ki hûrşîd-i cihân-tâba zekât-ı zer virür
Kâse-gerdân olsa şehrinde meh-i tâbân eger
Feyz-i envâr-ı kef-i zer-bahşı besdür ‘âleme
Akmaz olsa çeşme-i hûrşîd-i nûr-efşân eger
Kasr-ı kadrüñ âsmân eyler olursa dest-gîr
Himmet-i vâlâ-yı şâhenşâh-ı ‘âlî-şân eger
Biz gedâ mihmâniyüz lâyık görürse hükm anuñ
İşiginde nâne muhtâc oldugın mihmân eger
Gelmeye bir dahı misli dehre biñ sa’y itseler
Heft ahter nüh felek yanınca çâr erkân eger
Nûh ‘ömrin virsün Allâhum hatâdan saklasun
Yıksa bünyâd-ı sarây-ı ‘âlemi tûfân eger