Cân yüzüñ zülfüñi ister rûz u şeb
İşideli bu sözi kılur taleb
Nîşe ditrer âfitâb irmedi-se
Yañaguñ ışkından aña tâb-ı teb
Gül yüzüñe beñzenem didügi-çün
Yile virdi hırmenin ol bî-edeb
Leb akîk u zülf anber ten harir
Nîşe oldı göñlüñ âhen iy aceb
Cân yüzüñüñ zikr-ile bulur nişât
Bülbüle gül kohusı virür tarab
Yaşumı yüzümde her ki göre dir
Bir arada yaraşur lal ü zeheb
Işkuñuñ câmı-y-la mest olmışdı cân
Yaradılmadın dahı bâg u ineb
Ol lebi yâd itdügüñce Ahmedî
Lafzuñ agzuñda olur kand u ruteb
Çün Acemde irdi kemâle sözlerüñ
Fe’t-teh ebvâbe’l-maânî fî’l-Arab