Hamd saña yaraşur iy pâdişâh-ı bî-zevâl
Kim Kadîm-i Lem-Yezelsin ü Kerîm-i Lâ-Yezâl
İzzetüñ fikrinde kalmış cakl gonca bîgi teng
Kudretüñ vasfında olmış rûh lâle bigi lâl
Yir-ile gök toludur senden velî bî-ittisâl
Kamu câlemden berîsin sen velî bî-infisâl
Âdemüñ nakşını yazduñ bî-devât u bî-kalem
Âlemüñ vasfını düzdüñ bî-edât u bî-misâl
Yir ü gögü düzüp itdüñ nûr-ıla zulmet cayân
Dün ü güni nazm idüp râst kılduñ mâh u sâl
Encüm ü ay u gün-ile göklere virdüñ safâ
Yire hayvân u nebât-ıla bagışladuñ cemâl
Hârdan hurmâ bitürdüñ hâreden yâkut u lacl
Katradan güher yaratduñ sahradan âb-ı zülâl
Güneş emrüñle senüñ geh zâhir olur geh nihân
Ay hükmüñde senüñ geh bedr olur geh hilâl
Ne halel bulınur işünde ne hükmüñde hatâ
Ne bekâña var fenâ vü ne kemâlüñe zevâl
Evvel ü âhir çü sensin zâhir ü bâtın dahı
Pes arada gayr var dimek tasavvurdur muhâl
Çünki yoh zâtuñda sinüñ vasl u beyn ü keyf ü kem
Pes hayâl ola seni fehm eylemek vehm ü hayâl
Emrüñ-ile her taraf kılur güzer bâd-ı cenûb
Hükmüñ-ile her nefes olur revân peyk-i şemâl
Saña lâyıkdur cibâdet kim senüñ-durur yakîn
Halk u emr ü lutf u kahr u kudret ü cizz ü celâl
Akl u nefs olmış senüñ fermânuñ altında mutî
İns ü cinni itmis misâlüñ mûcibince imtisâl
Gökde yirde zerre zerre kâfdan kâfa degin
Birligüñe kamu şâhid-dur u varlıguña dâl
Nice vasfuñda olmasun hayrân nüfûs-ıla ukûl
Ki_ol hevâda akl-ı kül olup-durur bî-perr ü bâl
Lutfuñuñ bahrından olur kullaruñ göñline feyz
Kabz u bast u sahv u şükr ü fikr ü zikr ü vecd ü hâl
Kamu bilür sini lîkin kamu senden bî-haber
Anuñ-ıçun şerh idemez vasfuñı nutk u makâl
Âkıl u mackûlu akl u âşık u macşûk u ışk
Cümle sensin pes n’ireden geldi bunca kîl ü kâl
Sensin İbrâhîm’e viren azm ü İsmâil’e sabr
Hem viren Yakûb’a hüzn ü Yûsuf’a hüsn ü cemâl
Sanat-ı ihyâyı sensin İsî’ye talîm iden
Mûsî’ye sensin kılan Firavn mülkin pâ-yi-mâl
Ahmed-i Muhtâr’a sensin kuvvet ü nusret viren
Din ü şer asl u fer ü dürlü dürlü hoş-hısâl
Cümle sinüñdür hüviyyet dahı nesne var diyen
Senden artuh sözleri bâtıldur anuñla muhâl
Çün didüñ “nahnü kasemnâ” ayn-ı hikmet oldı bes
Bunı dervîş idüben virdügüñ aña mülk ü mâl
Kısmet itdüñ her kişiye anı kim lâyık-durur
Ger geye Amr atlas u Zeyd’üñ ola geydügi şâl
Halk u emr ü mülk sinündür kamu pes kimseye
İşüñe çün ü çirâ dimeklige yohdur mecâl
Ahmedi’nüñ iy Kerîm itgil güñahın cümle avf
Kim sen Ehl-i Magfiret’sin bî-şek ü Ehl-i Nevâl
Sen ol ol üftâdeye iki cihânda dest-i gîr
Çünki sensin kamu halka iy Hak âmâl ü me’âl
Her günahı ki itdi çünkim sen kaderledüñ aña
Sehl dut pes anı ol gün ki idesin andan süvâl
Ne saña taatdan assı var ne isyândan ziyân
Kim kamu ehl-i hidâyet ola ya-hoœ cümle dâl
Zafumı görüp baña sen merhamet it iy Rahîm
Kim azâbuña idemez seng ü âhen ihtimâl
Benligüñ bendinden âzâd eylegil sen bini kim
Bu taalluk perdesi yolunda olmışdur vebâl