Şehâ çün kim elüñ irdi geçürgil hoş bu devrânı
Bu güni koma yarına ki götürmez bu devr anı
Ne gûn-â-gûn bezenmişdür bah âhır kûh u sahrâya
Ne reng-â-reng olmışdur gör âhır bâg u büstânı
Nice kim saçılur yire hevâdan beyza-i kâfûr
Bulıtdan sebze üstine dökilür dürr-i Ummânî
Nebâta ne haber virdi hazân kim ditreyü yaprah
Teninde şöyle kim lâle kurıdı korhudan kanı
Sabahı gör ki mihr-ile cihâna ne haber virdi
Sabûh-ıçun bir iki ayah giceden var mıdur kanı
Revân it câm-ı zerrînden bu yâkût-ı revânı kim
Çemen pîrûzesin düzdi hazân lal-i Bedahşânı
Kanı ol câm-ı cân-perver ki unıtdurur ser-encâmı
Virür ol cânuña kuvvet kılur rengüñi mercânı
Çü bâœe revh-i reyhândur dilerseñ rûhuña râhat
Koma lâle bigi bir dem elüñden sen bu reyhânı
Mey-i gül-rengi nûş eyle anı yâd itme ki itmişdür
Çemende sebzenüñ rengin hazân yili zaferânî
İ tûbâ-kadd kevser-leb çü yüzüñdür gül-i cennet
N’ola ger yile virdi-y-se hazân bâg u gül-istânı
Saçuñ sevdâsına düşüp benefşe soldı-sa ne gam
Senüñ zülfüñ olan yirde n’iderler her-perîşânı
Döküldi-y-se n’ola nergis basarsuzları n’iderler
Senüñ fitne gözüñle kim olupdur akl hayrânı
N’ola yahıldı-sa lâle ki tâbından yañaguñuñ
Arak içinde gark itdi hayâ gül-berg-i handânı
Lebüñüñ şavkı-la gonca n’ola dil-teng itdi-y-se
Kamu teşne-ciger olan bulur mı Âb-ı Hayvânı
Mey ü ney hâzır u nukl ü harîf ü sâki-yi gül-ruh
Eger tevbe kılur-ısañ ider mi Hak kabûl anı
Baña peymâne-i mey sun ko peymân şîşesi sınsun
Ben evvelden bilür-idüm ki n’olısar bu peymânı
N’olur âhır ser-encâmuñ çün evvelden yazılmışdur
Bu zühd-i huşk ki idilür nedür bes zerk ü nâ-dânı
İnâyet olmasa Hakdan döner isyâna her tâat
İnâyet olıcah olur kuluñ tââtı isyânı
Bu reyhân-ı revân-bahtı sebük-rûh olana sungıl
Girân cânı aradan sür ki meclis ola rûhânî
Bu cân mihmân-durur saña giramî dutgıl anı kim
Kerem ehli ol olur kim giramî duta mihmânî
Ele girmiş-iken fursat bugün yi vü yidür mâlı
Komagıl yârına nesne ki fânîdür cihan fânî
Cihânuñ Zâline ankâ döyemez kim olur Rüstem
Ki destanı urur yire hezâran Zâlı Destânı
Felek Çimşîde n’eyledi ya ›ahhâk u Ferîdûna
Cihân gör Şâsıbı n’itdi veyâ Sâmı Nerimânı
Nesine garre olursın cihânuñ çünki görürsin
Ki bu bir kaç yıl içinde neler kıldı bu devrânı
Selâtîn tahtını yile virüp tâcın yire urdu
Görür misin ki gerdişde n’ider bu çarh-ı gerdânı
Belâ vü mihnete düşüp Süleymân tâcın urınmah
Ne assı çün yile virür felek taht-ı Süleymânı
Ulu sâhib-Kırân olmah dilerseñ şöyle kim keyvân
Ko bu yile varur tahtı unıt bu kasr u eyvânı
Perîşândur cihân anı peşîmânlıhdur isdeseñ
Peşîmânlıh dilemezseñ ko elden bu perîşânı
Olur sultanlıh isdeyen cemî-i halk muhtacı
Olur dervîş-nefs olan yidi iklîbm sultanı
Necâset-gâhı n’idersin taharet mülki var-iken
Kogıl bu kül-hânı ki ola saña ol gül-şen erzânî
Bu biş hiss-ile dört erkân hicâb oldı saña Hakdan
Hakı isterseñ elden ko bu biş hiss-ile erkanı
Tecellî nûrına göñlüñ melek bigi irmek isderse
Gerek kim mahv ola senden kamu evsâf-ı hayvânî
Gidermeyince varlıgın irer mi güneşe şeb-nem
Yahılmayınca görgil nûr olur mı şem-i tâbânı
Melâ’ik-tâb olup dâyim Hakuñ rıdvânını isde
Behayimden degül-iseñ n’idersin hûr u gılmânı
Güdâz u sûz-ıla dâyim giceyi gündüze irgür
Ki ola şemi göñlüñüñ Hakuñ lutfı-y-la nûrani
Şehadet ehli-señ nefse riyâzet şehdini kût it
Komagıl kim ola gâlib saña bu nefs-i şehvânî
Kanâat hoş bıdâatdur sanâat kıl anı nefse
Ki az kût-ıla çoh kuvvet bulur bu rûh-ı insânî
Çü şeytân ola nefs anı riyâzet kılıcı-y-la öldür
Ki Rahmâna irişdürmez seni bu nefs-i şeytânî
İrişdüñ menzil-i kurba ki oldur kamuya maksad
Hakuñ tevfîki iderse saña hem-râh Kur’ânı
Zihî hikmet kitâbı ki oldı el-hamd ü ser-âgâzı
Zihî rahmet hitâbı ki oldı bi’S-millâh ünvânı
Sürer Attâra Sadînüñ kelâmın Ahmedî ki anuñ
Kemâle ireli sözi kılupdur mât Selmânı
Bugün uşşâk olmışdur hicâz aña ki anuñ sözi
Muhayyer eyledi cümle Irâk-ıla Sıfâhânı
Kalem kıla-y-dı ellerin olup dîvâne gayretden
Eger nakşını göre-y-di benüm dîvânumuñ Mânî
İlâhî hâcetüm bu kim senüñ afvuñla mahv ola
Ne defter kim siyâh itdüm düzince ben bu dîvânı