1
Çün sabâ çözdi saçuñuñ ukdesini mûy mûy
Kıldı pür magzın hevânuñ işbu anber-bûy bûy
Ger yañaguñ renginüñ aksi gül-istâna ire
Bürka-ıla_örte hayâsından güli hoœ-rûy rûy
Lâle-zâr olsa yaşumdan yiryüzi_olmaya aceb
Çünki kanlardur ahan bu gözlerümden cûy cûy
Niçe kim hûnî gözüñe cânlar iderem fidî
Hoş idemez binüm-ile hîç ol beœ-hûy hûy
Ne senüñ hüsnüñe ne şeh adline vardur nazîr
Bâg-ı gül-zârı aradum bu cihânda gûy gûy
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
2
Nev-bahâr oldı vü nevbet girü degdi bülbüle
Toldı kuşlaruñ nevâsından gül-istân gulgule
İrdi-y-ise bâğ-ı gül-zâra yüzüñden bir nişân
Gonca bâgından çıhuban şâd ola gül güle
Gûş dutup bülbüle gül-reng-bâde nûş it
Niçe kim tolarsa ol lal-ile zerrîn-bülbüle
Gulgulını bülbülüñ çünkim işitdüñ bir nefes
Gûş dut sîmîn surâhî eyledügi kulkule
Her kuluñ âzâdalıhdur ârzûsı ben şehüñ
Kullıgın itdi temennâ beñzeye mi kul kula
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
3
Böyle kim lal-i lebüñüñ hokkasıdur teng teng
Nice güncâyiş bulupdur şekker anda teng teng
İşve vü âl-ıla arslanları sayd ide eger
Gözlerüñüñ şîvesinden ögrene bir reng reng
Sünbül ü güller bitürmiş hâr u hâre mîl mîl
Nergis ü reyhân götürmiş râst her ferseng seng
Çünki reng-â-reng oldı dürlü çiçekden çemen
Câm isde nukller döküp öñünde reng reng
Gül-sitânda şâh çünkim bezme âgâz eyleye
Söz-ile sâzını irişdüre tâ harçeng çeng
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
4
Niçe kim ide saña ol gamze-i tannâz nâz
Irma yoluñdan göñül ger azar-ısan az az
Ne güher-durur aceb agzuñ ki andan bilemez
İlm-ile esrârına_olan noktanuñ hem-râz râz
Bülbülüñ çünkim sözi budur sanâ her subhı-dem
Gitdi kış u yaz geldi otur humâruñ yaz yaz
Sâzuñı mutrib koma sûz-ıla bir dem sâz kıl
Kim olur mahmûr olan kişiye dem-sâz sâz
Defterüñ evrâkın almasun diseñ gül bigi yil
Paœişâhuñ medhin irte gice kış u yaz yaz
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
5
Oldı câœû gözlerüñ efsûnına meshûr hûr
Yüzüñüñ şeminden ide mi_iktibâsı nûr nûr
Göñlümüñ sûr u sürûrı yoh ki ışkuñ ireli
Göñlüm-ile kendü arasında çekdi sür sür
Ger inâyet olur-ısa pâdişehden bir nefes
Ola bende her ne var-ısa bed-i makdûr dûr
Atlarına yaraşursa kim depingü ola mâh
İtlerine nice yite kıymet-i sâcûr cûr
Dirler-ise akla kim-durur Süleymân-ı zamân
Akl diye ol halîfe husrev-i mansûr sûr
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
6
Bâg-ıla gül-zârı çünkim eyledi âb✠bâœ
Bâde-i reyhânı eyle nûş her-çi bâde bâd
Câm-ı Cem nûş eyle vü bülbül nevâsın gûş it
İtme encâmı n’idesin çarh-ı bî-bünyâd yâd
Şâœ olup ol şâh yâdına mey iç kim adli_anuñ
Zulmı şöyle itdi ki_andan kimse dimez dâd dâd
Oldı anuñ ohı peykânı odına seng mûm
Oldı anuñ kılıcına âhen-i pûlâd lâd
Sûsen ü servi unıt kim tâ selâtîn ü mülûk
Benddür hükmine şâhuñ her ki_ola âzâd zâd
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
7
Çarh fermânuñdan ırah uramaz bir kâm kâm
Hasmuñuñ olup-durur cisminde her endâm dâm
Ola Bercîs ayaguñ tozına cândan müşterî
Kamu ser-keşlikle oldı hükmüñe Behrâm râm
Sad ola mı leşkerüñe her ki ola sana dâd
Ayn bilgi tîg-zen ola mı geyse lâm lâm
Mihrüñüñ yüzi-y-ile bulur safâ her gün sabâh
Kılıcıñuñ korhusından kan kusar her şâm şâm
Şâhdur Çimşîd-i mülk ü milk-i hûrşîd-i felek
Niçe kim câm içe olsun şâha hayr-encâm câm
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
8
Çinki götürdi sabâdan ebr-i gûher-bâr bâr
Nâle ider gül-sitân içinde bülbül zâr zâr
Bülbüle karşu şehüñ lutfını zikr it Ahmedî
Olmasun kim saña ola dahı dürlü_efkâr kâr
Niçe ki_ola sebze-y-ile lâleye eshâr dem
Niçe ki ola sebze-y-ile lâleye eşcâr câr
Dostuñ yolında olsun hâr hârâ perneyân
Düşmenüñüñ gözine olsun gül-i fer hâr hâr
Her ki bir kılca senüñ mihrüñ yolından dûr ola
Mîh olsun anuñ endâmına kıllar târ târ
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây
9
Senden ırah bu kulı idüp-durur beœ-hâh hâl
Nicedür hâlüne uş oldugı kaddüm dâl dal
Mâla meyli kamu halkuñ göñli mâl-â-mâldur
Kimse var mı ki_olmamış ola aña âmâl mâl
Lîki sensin kim katuñda hâkdür mâl-ıla genc
Kim bilürsin kimseneye olamaz emvâl vâl
Dostuña dürlü dürlü lutf ider her-mâh mâh
Düşmenüñe gûne kahr ider her-sâl sâl
Bulmayan şâhuñ senâsı-y-la güşâyiş gül bigi
Lâle bigi dilini itsün anuñ aglâl lâl
Mîr Sülmân Şâh İskender-der ü Dârây-rây
N’ola Dârâ ki_idemez eyle ki_ol_ider rây rây