Yalnızlığa düştük mü gümüş rengi bir zaman
Çığlık çığlığa geçer o suskun aynalardan.
Karanlık gecede söz bir kirpik gibi ışır
Bakışır can kuşları hep’le hiç arasından.
Bana bakarsın sen de kör bir bakış kadar kör
Saatleri sayarak gözünü hiç kırpmadan.
Düşün: Paris göğünü kül’ü ve unutuş’u
Yürekler satın aldık orda çiçekçi kızdan.
Biz ki gülüyüz hiç’in açarız sana doğru
Hiçkimse’nin şiirle yoğurduğu çamurdan.