Ölü bir camdan ağlayan korku
İnliyor serserî ve boş geceye;
Kaldırımlar bütün sükût, uyku…
Her duvar, her kovukta şimdi niye?
Bir büyük göz niyâz eder, ağlar
“Bitsin artık bu gizli şüphe! ” diye…
Korkarım… Saklanır heyulâlar…
Bana der: İşte bir sahîfe oku,
Sarı gölgemde hasta kalbin var!
Ölü bir camdan ağlayan korku…