cumartesi akşamı televizyonda maç
oğluma mıknatıs bakınıyordum
henüz hükümferma değilken amaç
mıknatıslar oyunlara çocuk taşırdı
unutmadığım için hatırlıyordum
cimbomun kafası epey dışarda
zemin güzel hava güzel her bir şey güzel
beşiktaş kahramanca bastırıyordu
nasıl yazıldıysa tam öyle oldu
top semih’in ayağından kornere çıktı
ve herkesin gözü önünde
hakem “aut! ” deyince bir çıngar koptu
şahidi çoğalan doğru
hele bir de yaralanmışsa aşka
adamı vicdanıyla çeker darına
korner başka
aut başka
semih “benden çıktı” deyince
yer yerinden oynadı
bir dua patladı arzdan semaya
semih semih diye inledi bütün stat
hatta hakem maçı bıraktı semih’le tokalaştı
kartal pençeleri indiler semih başı okşamaya
yanlış
döndü doğruya
cennet yazdılar hanemizi
hesaplar kuş oldular
uyanılmaz düş oldular
gönül gönülle gülüştü
kaybetmek
kazanmakla beraber yabana düştü
işte böyle kaydolundu çimlere tarih
yıkıldı duvar bir işe yaradı şu meşin yuvar
insan olduğumuzu hatırladık lan semih
söyle bundan büyük gol mü var!