Cihân-ı ma’delet kân-ı mürüvvet
Penâh-ı mülk ü millet nusratü’d-dîn
Şeh-i ‘âdil Süleymân Hân-ı
Gâzî Mu’izzü’d-devle sultânü’s-selâtîn
Ne hoş kıldı görüñ âsâr-ı lutfı
Cihân-ı sûret ü ma’nâyı tezyîn
Virüp fazl u kemâli husrevâne
Ma’ânî mülkine tertîb ü âyîn
Yine nazm eylemiş bir ‘ıkd-ı gevher
İder biñ kerre Hassân görse tahsîn
Misâl-i hurde-i pîrûze hattı
Mücellâ safhası bir levh-i sîmîn
Ya hod zîbâ ter ü tâze benefşe
Der-âgûş eylemiş gül-berg-i nesrîn
Beyâzı gurre-i subh-ı sa’âdet
Sevâdı sürme-i çeşm-i cihân-bîn
Sevâd-ı hatt içinde noktalardan
Şeb-i târîk içinde şekl-i Pervîn
Egerçi noktadur sûretde anlar
Velî ma’nâ yüzinde hâl-i müşgîn
Edâsı Selsebîl-i bâg-ı
Rıdvân Hurûfı ravzadan gelmiş reyâhîn
Ne deryâdur bu şi’rüñ bahri yâ Rab
Ki andan kâ’inât olmış güher-çîn
Nice nâzükdür ol şi’r-i şeker-bâr
Leb-i dil-ber gibi şîrîn ü rengîn
Pes-i âyîne-i tab’ından itdi
Yine tûtî-sıfat Bâkîye telkîn
Şikâr itmek nedür ma’nâ hümâsın
Bulınsa tab’-ı şâhî gibi şâhîn
Kemâlin añlayup bir bir öñinde
Komışlar yüz yire şâhân-ı pîşîn
Cihânda geydügince şâh-ı encüm
Zümürrüd tahtı üzre tâc-ı zerrîn
Hudâ virsün serîr-i saltanatda
Sa’âdet tâcı birle ‘izz ü temkîn
Belâlardan emîn olsun cihânda
İlâhî izzetüñ hakkıçün âmîn