Dökilmiş zülf-i müşgâsâ o kadd-i dil-sitân üzre
Döşenmiş sâye-i Tûbâ bihişt-i câvidân üzre
Ten-i pâki ‘arak-rîz olmış ol serv-i gül-endâmuñ
Dökilmiş katre-i şeb-nem nihâl-i ergavân üzre
19
Gören bezm-i mahabbetde vücûdum nahl-i gül sandı
Ser-â-pâ taze dâgumdan bu cism-i nâ-tevân üzre
Hamâ’il gibi dâ’im dâg-ı derdüm ‘âşık-ı bî-dil
Kosun baş üstine dirse n’ola va’llâhi cân üzre
İzâr-ı nâzenînin pür-gubâr-ı müşg-i Çîn itmiş
Yüz urmış hâk-i pây-ı husrev-i sâhib-kırân üzre
Harîm-i cân u dilde tâb-ı hüsnüñden nişân virdi
Safâ-yı tal’at-ı nev-rûz bâg u bûstân üzre
Göñül bâg-ı cihânda ârzû-yı berg-i ayş eyler
Felek mahz-ı hayât-ı bî-sebâta imtinân üzre
Cihân-ı ma’delet kân-ı mürüvvet Hân Murâd ol kim
Vücûdı sâye-i lutf-ı İlâhîdür cihân üzre
Nişân-ı baht u devlet gevher-i kân-ı sa’âdetdür
Gubâr-ı na’l-i esbi tâc-ı fark-ı husrevân üzre
Dili dürr-i ma’ârifden kefi bezl-i ‘avârifden
Dem-â-dem eyler isbât-ı fazîlet bahr u kân üzre
Memâlik zıll-ı rif’ atde halâ’ik hvâb-ı râhatde
Cihân âsûde ‘adlinde zamân emn ü emân üzre
Zamâne âteş urdı hırmen-i a’dâ-yı bed-kîşe
Düşelden şu’le-i şemşîri Azerbâycân üzre
Hirâsân oldı a’yân-ı Horâsân gözlerin açdı
Sabâ gerd-i siyâhın sürmesiyle İsfahân üzre
Dilerse akıdur âb-ı revânı hâk-i Tebrîze
Dilerse hâk-i Tebrîzi döker âb-ı revân üzre
Du’â-yı devletinden soñra vâcib saña ey Bâkî
Tevekküldür Hudâvend-i zemîn ü âsmân üzre