Feryâduma irmezse n’ola ol boyı şimşâd
Kûyında feleklerden aşar nâle vü feryâd
Devrüñde güle niçün olur bende benefşe
Üstine kılıçlar mı tutar sûsen-i âzâd
Bir gonca benefşe koparup tâcına sokmış
Taglarda külüng atdugı dem başına Ferhâd
Eşkâl-i vefâ resmi kabûl itmede kalbüñ
Âyînedür ammâ begüm âyîne-i pûlâd
‘Ahdüñde eger ‘âleme bir dahıgelürse
Kullıklar ider sen yüzi hûrşîde Ferahşâd
İbrâmı gel ey sâkî-i gül-çihre ko sen de
Almışdur olan ‘aklumuz ol şûh-ı perî-zâd
Rengîn ider evsâf-ı ruhuñ hâme-i Bâkî
Ol sûreti virmez sanemâ nakşına Bih-zâd