Mürg-i dil konmaga bir kâmeti Tûbâ gözedür
Serv ü şimşâdı begenmez katı a’lâ gözedür
Menzilin bâg-ı İrem kılsalar itmez ârâm
Ehl-i dil cennet-i kûyûn gibi me’vâ gözedür
Gamze aslâ gözine kimseyi hîç ildürmez
Yine dil hastesin ol nergis-i şehlâ gözedür
Ham-ı ebrûña bakar vasluñ ümîdiyle cihân
Hasret-i ‘îd ile mâh-ı nevi dünyâ gözedür
Bî-basar fark idemez kanda basar ol âhû
Yine izi tozını dîde-i bînâ gözedür
‘Âşıkuñ düşmeni çok bahre dönüpdür yaşı
İki zevrakdur iki dîdesi deryâ gözedür
‘Ârızuñ hasreti bir ‘ârızadur Bâkîye kim
Teşne-dil haste yatur iki gözi mâ gözedür