– I –
Ey cemâlüñ pertev-i envâr-ı subh-ı lem-yezel
Berter olsa menzilüñ hûrşîd-i enverden mahal
Sende göstermiş kemâl-i sun’ın Üstâd-ı ezel
Kudretin izhâr idüp Hak Hazreti ‘azze ve cel
Cümle hûbân içre sen cânânı kılmış bî-bedel
-II-
İşigüñ üftâdesi kemter gedâ mihr-i münîr
Pençe-i hûrşîd-i ‘âlem-tâba hüsnüñ dest-gîr
Her gedâ-yı âsitânuñ bir şeh-i sâhib-serîr
Mısr-ı dilde şâh olur yüzüñ görüp olan esîr
Hüsni ey Yûsufdan ahsen ey güzellerden güzel
– I I I –
Âşıka yâd-ı lebüñ câm-ı şarâb-ı dil-güşâ
Câna ol la’l-i musaffâdur mey-i bezm-i safâ
Rûh-bahş olmış Mesîhâveş o la’l-i cân-fezâ
La’l-i mey-gûnûn görüp cân virmeyen kimdür şehâ
Pes meger âdem degül ‘aklında vardur yâ halel
– IV –
Halka-i zülf-i siyâhuñ ey saçı müşg-i Huten
Na’l-i şeb-dîz-i hatuñdur dirler erbâb-ı suhan
Kimdür ol ruhsâre-i gül-gûn ile senden geçen
Hüsnüñi bir dem gören ey husrev-i şîrîn-dehen
Aşkuña Ferhâd olup yoluñda cân virse mahal
-V-
Kaddüñe hıl’at biçelden hüsni hayyât-ı kazâ
Gün gibi yakduñ cihânı ey meh-i zerrîn-kabâ
Çâk idüpdür gerçi kim sabrum girîbânın cefâ
Dâmenüñ cevr ile elden koya sanma dil-berâ
Ol olacak iş degül yakam tutınca tâ ecel
-VI-
Gözdeki hûn-âbe-i âlüm görüp rahm itmedüñ
Yollar üzre cism-i pâ-mâlüm görüp rahm itmedüñ
Bu perîşan olmış ahvâlüm görüp rahm itmedüñ
Derdmend-i ‘aşkuñam hâlüm görüp rahm itmedün
Yol olur dilden dile dirlerdi hod vardur mesel
-VII-
Bâkıyâ kûy-ı harâbâtı nişîmen kıldugum
Bezm-i ‘aşkı şem’-i âhumla müzeyyen kıldugum
Ser-nüviştüm hâlidür âfâka rûşen kıldugum
Ey Selîm ebrû diyüp çeşm üzre mesken kıldugum
Alnuma ‘aşk ile yazılan yazulardur ezel