Tîguñ içürdi düşmene zahm-ı zebânları
Bahs itmez oldı kimse kesildi lisânları
Gördi nihâl-i serv-i ser-efrâz-ı nîzeñi
Ser-keşlik adın anmadı bir dahı bânları
Her kanda bassa pây-ı semendüñ nisâr içün
Hânlar yoluñda cümle revân itdi cânları
Deşt-i fenâda mürg-i hevâ turmayup konar
Tîguñ Hudâ yolında sebîl itdi kanları
Şemşîr gibi rûy-ı zemîne taraf taraf
Salduñ demür kuşaklu cihân pehlevânları
Alduñ hezâr bütkedeyi mescid eyledüñ
Nâkûs yirlerinde okutduñ ezânları
Âhir çalındı kûs-ı rahîl itdüñ irtihâl
Evvel konaguñ oldı cinân bûstânları
Minnet Hudâya iki cihânda kılup sa’îd
Nâm-ı şerîfüñ eyledi hem gâzî hem şehîd