komşunun bahçesindeki bababula ağacı
ahbabım olur kendisi
gözlerini kapayıp başını göğe kaldırmış,
hüzünlü bir ezgi mırıldanarak
rüzgârda nazlı nazlı sallanıyor.
ahbabım olur kendisi.
bababula ağacının dalına tünemiş
Gülizar ve sevgilisi…
bunlar iki alacakarga,
iki de yavruları var yuvada,
uyukluyorlar alttaki dalda;
ahbabım olur, iki çocuklu bu karga ailesi.
hava da bir soğuk bir soğuk ki,
rüzgâr bir haşin bir haşin esiyor ki!
yağmur kararsız, mevsim kararsız,
kara çevirsin mi, çevirmesin mi?
soğuktu, kardı, kıştı…
ahbaplarım olur bunların hepsi!
ağaç, ağacı sallayan rüzgâr, ıslatan yağmur,
ağacın mırıldandığı ezgi
ve hüzün, her şeyin üstünden akan,
onlara dokunmayan,
bu, beni yaşlandıran zaman.
ahbaplarım olur, ahbaplarım,
bunların hepsi!