iki omuz arası uzaklığında
dönüyor dünya. elinde sır kovası
masallar eksik çocukları uyutmaktan gelmiyor
uzamıyor saçları bozkırdaki ağacın
kuşların kursağında kalmış bir mektup gibi
kurumaya durmuş damarı yaprakların
düşhanem düşüşhanem kederim
kendine çarpa çarpa sendeleyen sözlerim
acı ten’e ten gece’ye gece kim
senden gelip sana giden harfleri hecelerim
A’acıydı
B’burda
F’nin kırıktı zaten ayağı
hiç çıkmazdı sokağa
-dağılan harflerimi toplama!
ben dünyayı bağışlamadım o da bağışlamasın
ipe dizilmiş kardeş ölüleri anne gözleri
bir dağın bir dağa ettikleri
gövdem boydan boya ayak izleri
geceye uzadım sabaha kısa
kaldı karanlığın giydirdikleri
ben dünyayı bağışlamadım, o da…