Bunları da Okuyun
Yves Bonnefoy şiirleri
I Denir ki bir tanrı aramıştır Kapalı sular üstünde Yırtıcı kuşun istemesi gibi Uzak avınıVe yinelenen bir bağırışla, Ki boğuk,…
Ama sen, ama sen, çöl! İndir daha bir Karanlık örtülerini o senin. İşle şu yüreğe, ki durmasın Bir masalsı neden…
Ve Douve’sun işte sen şimdi son odasında yazın. Bir semender duvarda kaçıp gitmede. O güzel insan başı yaymada yaz ölümünü.…
Eğiliyor gün geçmişin ırmağına Yeniden ele geçirmeye çalışıyor Erken yitmiş silahları Mücevherlerini o derin çocuksu ölümünGöze alamıyor öğrenmeyi Gerçekten gün…
Görmüyoruz artık birbirimizi aynı ışıkta, Artık gözlerimiz aynı değil, aynı değil ellerimiz. Ağaç daha yakın ve kaynakların sesi daha canlı,…
Sen olan bu şatoya çöl diyeceğim, Bu sese gece,yüzüne yokluk, Ve sen bu kısır yeryüzüne düştüğünde Hiçlik diyeceğim seni taşıyan…
1 Ara sıra, derdin, tan sökerken Dolaşıp o kararmış yollarda, Taşın uyumuşluğunu paylaşırdım. Kördüm onun gibi tıpkı. İşte çıktı o…
İhtiyarlıyorduk, o bir dolu yaprak bense pınar, O az güneş bense derinlik, O ölüm bense yaşama bilgeliği.İstiyordum ki zaman alaycı…