Konuş, dudakların özgürdür senin.
Konuş, bu senin kendi dilin.
Konuş, bu senin kendi gövden.
Konuş, yaşamın hâlâ senindir.
Anla, demircinin tezgâhında nasıl
Ateş tutuşturur çılgınca, demir korlaşırsa;
Kilitleri açar onların çenesi,
Ve her zincir kırılır artık.
Konuş, bu kısa zaman yeterince uzundur
Gövdenin ve dilin ölümünden önce:
Konuş, çünkü gerçek henüz ölü değil,
Konuş, konuş, ne söyleyeceksen söylemelisin.
Çeviri: Tuğrul Asi BALKAR