Bir bilsen ey sevgili bize neyi öğrettiler?
Mana burcunda şavkıyan her şeyi öğrettiler
Terk edip hüznü bir nice yorgun sokaklarda
Cümle efkara boş verip gülmeyi öğrettiler.
Yok olmadan var olmaya giden altın yolu
Aşkın melalini derince bilmeyi öğrettiler.
Atlatıp dar kapısından dünya telaşının
Ölmeden önce çok şükür ölmeyi öğrettiler.
Ne saz, ne söz edip güzelliği paramparça
Tennurelerce çağlayan ney’i öğrettiler.
Bir sırrı gül yapıp da karanfil dudaklara,
Her gerçeği tekbirce bölmeyi öğrettiler.
En tatlı düşleri-kim erguvan aynalardan
Elif’ten parmaklarla silmeyi öğrettiler.
Çoğalmaktansa, günah borcuna tekmil-kanat
Başak misali hep eğilmeyi öğrettiler.
Koşmak kolay değil ey sevgili bu yollarda,
Gönül katınca sevmeyi sevilmeyi öğrettiler.