Gönül geçmez senden ey kerem kânı
ölünce severim seni bilmiş ol
Cism-i zaîfimden Azrail canı
Alınca severim seni bilmiş ol
Rahmet kapusuna tuttum yüzümü
Hak için söylerim her bir sözümü
Belki musallada halk namazımı
Kılınca severim seni bilmiş ol
Şefi olsun Resul hem Ebûbekir
Melekler yanımda eylesin zikir
Kabrime suâle Münker’le Nekir
Gelince severim seni bilmiş ol
Cemâlin göreli aklım oldu çâk
Ne hûb yaratmış seni Yezdân-ı pâk
Mezarım içinde gözlerime hâk ‘i
Dolunca severim seni bilmiş ol
Gevheri der ki geştettim cihanı
Kişi sevdiğinden umar ihsanı
Rûz-i kıyamette mahşer divânı
Olunca severim seni bilmiş ol