Namdar Rahmi Karatay

Gönül sen ne sersemsin, ne körsün, ne sakarsın, Yulaksız bir su gibi her güzele akarsın, Neye sebepsiz yere yüreğini yakarsın,Göz…

Oğul sana bir öğüt vereyim, dinle beni, Ağzını açma sakın açarsan aç keseni, En candan bildiklerin tefe koyarlar seni,Birer birer…

Ne beklerdin, ne buldun sen yeryüzünde hey serseri? Bilinir mi böyle yerde bir kimsenin öz değeri? Unut artık bunca yıldır…

Başta kavak yelleri estiği günler hani? Umduğumuz neşeler, şerefler, ünler hani? Beklenilen alaylı, şanlı düğünler hani? Servi gibi ümitler döndü…

Görmüyoruz sanmayın iç yüzünü işlerin, O doğru duruşların, o eğri gidişlerin, Neler çiğnediğini hiç durmadan dişlerin, Ne yolda olduğunu o…

Keşiş’in eteğinde yasadım keşiş gibi Bir lokma, bir hırkaya hu! diyen derviş gibi, Arasıra destanlar yazarım bir iş gibi,Bu aleme…