Necdet Evliyagil

Bulutlu Boğaziçi Kederlenince; Akşamların derinliklerinde, Değişik mevsimler Renkleniyor gökyüzünde, Filizinin en güzelleri de Gözlerinde düğümleniyor. Bir beyaz dalgacık oluyor Saf…

İstanbul, Her mevsimde Kendine has güzelliklerle görünür.Sonbahar, Boğazın iki sahilinde Rüzgârın maviliğine bürünür..Deniz mavi, Gök mavi, İhtiyar çınar mavi; Kaderini…

Dün gelip geçti, Aydınlığını Karanlıklarda eritti… Bugün yeni bir ışık doğdu; O da sönecek, Bizim gibi göçecek Belki yarına kadar……

Suskunluğunu Niçin Gözyaşlarına Dönüştürüyordun? Oysa konuşmaktan mı Korkuyordun? Sevilerini – isteklerini Anlatmaktan mı ürküyordun? Güldüğün an Zaman – zaman Kıvançlı…

DÜŞ VE GERÇEK’ten (1978) ÇOCUKLAR GİBİ GÜLEBİLİYOR, AĞLAYABİLİYOR MUSUN? – MUTLUSUN.Çocuklar güneşi tuttular Elleri yanmadı, Kağıttan kayıklarla Okyanusları aştılar, Tekneleri…