Browsing: Seyhan Erözçelik

Gercekte nasıl düşündüğümü öğreniyorum.Adonay elehenu adonay ehadLâ ilâhe illallahSüleyman ner’desin?

Yağdım Allah! Yağdım Allah! Kandım Allah! Kandım Allah! Çektim Allah! Çektim Allah! Yand………………..

Ortalıkta bir metafor mu dolaşıyor acaba? Hayalet Paşa kaybolmuş Sözlerin hiyerarşisinde uygun adım hislerleEskiden her şey kolaydı, Oysa şimdi yağmur…

Bir meyhane buldum, mezarın karşısında. Beni ararsan, ya or’d………………..

Kurumuş güller duruyor masada. Kimin aldığını hatırlıyorum da ne için aldığını bilemiyorum.Bir zamanlar – bir zamanlar dediysem çok eski de…

Ahşap şehrin kağıda vuran camları. Kırıldı. Görüntü havuzdan döküldü. Çılgın dil. Neyi unuttum? Bir örgü. An nem örüyor, ………………..

çıplaktık ikimiz de… Benini gördüm. Sendeki beni. Sende beni gördün.

Bir rüyaydı, Ayers Kayası’ndaydım san ki. Beni bir aksakal karşıladı. Yaz, dedi. Yazdım, yazıyorum. Buraya eller geliyor, dedi. Üzgündü. Bana…

Ahşap bir kutu. Açtım. Öylece duruyordun ve… bakıyordun bana. Göğermiştin. Göz………………..

Aşk, merakla başlar. Sonra koku ve ısrar gelir arkasından. Kurtulamazsın, sıyrılamazsın derinliklerden, boğulursun sularda, ay vururk………………..

Sen, ya san, ya da sar beni, kalbim sağda, Şehir solda,………………..

Ağaca vurdu balıklar, silindi pulları, su çizildi kökten uca. Yapraklar mı çıldırdı, bulutları kim kesti geçmişin………………..